روزنامه هاآرتص از يك شركت صهيونيستي كه زمين‌هاي فلسطينيان را در كرانه باختري به شيوه‌هاي فريبكارانه و غيرمستقيم خريداري مي‌كند، خبر داد.

 
مثلث آنلاين- آذر ماه بود که فرهاد ظریف از تیم‌ملی خداحافظی کرد. در پایان مسابقه والیبال ایران و ژاپن. فرهاد ظریف متولد 12اسفند 1361 در مشهد است. او سال‌ها در تیم‌ملی والیبال ایران بازی کرد تا اینکه تصمیم گرفت در مسابقات جام قهرمانان قاره‌ها از تیم‌ملی خداحافظی کند. بدون شک کمتر کسی می‌تواند بازی‌های او را فراموش کند. شیرجه‌های بی‌نقص وی برای مهار توپ‌های حریف و سرعت بالای وی در جابه‌جایی به وی کمک کرد تا دو‌بار عنوان بهترین لیبروی آسیا را به‌‌خود اختصاص دهد. با او درباره جدایی ولاسکو از والیبال ایران و حضور برناردی هم‌صحبت شدیم. متن گفت‌وگوی مثلث با وی را می‌خوانید. **** 
آقای ظریف! ولاسکو از والیبال ایران جدا شد. در این‌باره چه نظری داری؟ 
این حرف که هر آمدنی رفتنی هم دارد شاید کلیشه‌ای است اما در عین حال یک واقعیت هست. وقتی ولاسکو به‌والیبال ایران آمد مخالفانی داشت. همین طور که موافقان او هم تعدادشان کم نبود اما خیلی زود موفق شد شرایط والیبال ایران را تغییر بدهد. 

چطور موفق شد این کار را انجام بدهد؟ 
ولاسکو یک حرفه‌ای بود. قرار نبود به اینجا بیاید تا خودش را کامل کند. البته هر روز از زندگی ولاسکو متفاوت از روز قبل است. این را فقط آنهایی می‌توانند درک کنند که با او زندگی کرده اند. او یک حرفه‌ای بود. وقتی قرار است مقصد بعدی‌اش را انتخاب کند بهتر از هر کسی می‌داند که درباره آن کشور باید اطلاعات کاملی داشته باشد. او می‌دانست به‌کجا می‌آید و چرا می‌آید. به همین دلیل موفق شد. البته این را هم بگویم انتخاب ولاسکو یک کار کارشناسی شده بود. گزینه‌های کمی برای مربیگری تیم‌ملی والیبال ایران مطرح نبود. خیلی‌ها بودند اما فدراسیون خوشبختانه به سراغ این مربی رفت و گذشت زمان هم نشان داد که تصمیم درستی گرفته شد. 

کار ولاسکو برای موفق شدن در والیبال ایران چقدر سخت بود؟ 
خیلی سخت نبود. چون سبک والیبال ایران کاملا اروپایی است. از طرفی ولاسکو از اروپا می‌آمد. او در ایتالیا و اسپانیا تجربه‌های بزرگی به‌دست آورده بود. وقتی به والیبال ایران پیوست که قهرمانی جهان و المپیک را در کارنامه‌اش داشت. به همین دلیل است که می‌گویم می‌دانست که چه باید بکند. 

اما همیشه درباره فعالیت مربیان خارجی در ورزش ما موضع‌گیری‌های منفی هم وجود دارد. در فوتبال این اتفاق بارها رخ داده است. آیا در والیبال این مساله برای ولاسکو مشکل ساز نشد؟ 
نه، البته منظورم این است که ولاسکو اجازه نداد که این مساله مشکلی برایش به وجود بیاورد اما این موضوع را قبول دارم. در مورد ولاسکو هم این اتفاق رخ داد. خیلی‌ها هم درباره شاغل شدن این مربی‌ساز مخالف زدند. حتی در چند ماه اول مربیانی در کنار او قرار گرفتند که به غلط او را نسبت به برخی بازیکنان بدبین می‌کردند و حاشیه‌هایی برای او و تیم‌ملی به وجود آوردند اما مدت زمان زیادی طول نکشید که ولاسکو بداند همه این حاشیه‌ها برنامه‌ای است برای دور کردن او از اهدافش. به همین دلیل خیلی زود تغییراتی را ایجاد کرد. 

این بدبینی‌ها که می‌گویید گریبان شما را هم گرفت؟ 
بله، من در مرحله اولی که ولاسکو لیست بازیکنان تیم‌ملی را معرفی کرد حضور نداشتم. در صورتی که به گواه خیلی‌ها در آن مقطع یکی از بهترین لیبروهای والیبال ایران بودم. این موضوع خیلی من را ناراحت کرد اما به او حق دادم. گفتم حتما کمی زمان لازم است که بازیکنان را بهتر بشناسد. به همین دلیل است که می‌گویم شیطنت‌هایی همان اوایل در کار بود اما به مرور ولاسکو این حاشیه‌ها را کنار زد. 

اما ولاسکو یک مربی حرفه‌ای بود. چرا تحت تاثیر قرار گرفته بود؟ 
نه، نباید سخت بگیریم. شاید اگر هر فرد دیگری هم برای نخستین‌بار به کشوری برود در ماه‌های اول سعی می‌کند به اطرافیان خود اعتماد کند. اتفاقا ولاسکو کار درستی می‌کرد همان‌طور که تشخیص او به‌مرور کامل‌تر شد و طبق اعتقاد و اصول مربیگری خود تیمش را ساخت و موفق هم شد. به نظرم طبیعی بود که اوایل کار کمی تحت تاثیر قرار بگیرد. 

شما در آن مقطع چه کردید؟ 
هیچ کاری نکردم. منتظر ماندم. متاسفانه در ورزش ما دروغ هر چقدر هم که زشت اما وجود دارد. هیچ وقت فرهنگی و دینی فکر نکرده‌ایم. اصلا اهمیت نداده‌ایم. در صورتی که در دین ما این همه دروغ مورد نکوهش واقع شده است. با همه این حرفها ولاسکو بعد از مدتی خیلی باهوش عمل کرد. 

چرا می‌گویید باهوش؟ مگر او چه کرد؟ 
ولاسکو وقتی در انتخابی لیگ جهانی نتوانست نتایج خوبی کسب کند خیلی زود تغییراتی را در کادر فنی‌اش ایجاد کرد و سیچلو را جذب کرد. سیچلو که در تمام این سه سال در کنار ولاسکو بوده واقعا در موفقیت‌های این مربی و تیم‌ملی ما نقش به سزایی داشته است. 

بازیکنان اوایل کار با ولاسکو هیچ مشکلی نداشتند؟ 
به هیچ وجه. بازیکنان تیم‌ملی در همه دوره‌ها نشان داده‌اند که خیلی خوب وظایف شان را می‌شناسند. همیشه مطیع بوده‌اند. در شرایط مختلف به عشق مردم ایران تمرین کرده‌اند. زحمت کشیده‌اند تا به موفقیت برسند. وقتی گاییچ سرمربی تیم‌ملی بود یا وقتی حسین معدنی سرمربی بود بازیکنان با تمام وجود در خدمت تیم‌ملی بودند. وقتی هم که ولاسکو آمد این بازیکنان حتی بیشتر از قبل مایل بودند که موفق شوند چون کار کردن با ولاسکو برای تک تک ما فرصتی طلایی بود که بیشتر یاد بگیریم. 

رفتن ولاسکو به والیبال ایران ضربه می‌زند؟ 
خب رفتن او بحث‌های زیادی را به‌دنبال داشته است اما یک واقعیت را نباید نادیده بگیریم؛ ما نمی‌توانیم کسی را به زور نگه داریم. موضوعی که آقای داورزنی، رئیس فدراسیون هم به‌درستی به آن اشاره کرده و من با این طرز تفکر کاملا موافقم. قرار نبود ولاسکو تا همیشه در ایران بماند. ما باید یاد بگیریم که سیستم والیبال ما را به موفقیت برساند نه فرد. البته به نظرم ما به این مرحله رسیده‌ایم. خب خود ولاسکو قصد داشت که برود. باید به او حق بدهیم. 

آیا والیبال ایران با رفتن ولاسکو متضرر می‌شود؟ 
من بعید می‌دانم که با رفتن ولاسکو والیبال ما افت کند. موفقیت والیبال ما وابسته به یک فرد نیست. یک مجموعه حرفه‌ای و زحمت کش کار می‌کنند تا قهرمانی‌ها حفظ شود. از تدارکات تیم گرفته تا رئیس فدراسیون والیبال همه و همه هماهنگ و همدل هستند. 

خود تو با کدام یک از مربیان تیم‌ملی راحت‌تر کار کردی؟ گاییچ، معدنی یا ولاسکو؟ 
من با گاییچ سه چهار روز بیشتر کار نکردم. تفکر و تمرینات حسین معدنی هم به این مربی شباهت داشت. فکر می‌کنم پاسخ شما را دادم اما خب این به این معنی نیست که مربیان قبل از ولاسکو خوب نبودند. آنها خیلی زحمت کشیدند. 

ولاسکو چه داشت که مربیان قبل از او نداشتند؟ 
با این سوال موافق نیستم. به هر حال هر مربی تفکر خاص خود را دارد اما اگر بخواهم درباره ویژگی‌های ولاسکو حرف بزنم می‌توانم ساعت‌ها این کار را انجام بدهم. چون اصلی‌ترین ویژگی‌اش این بود که بازیکن او را با همه وجود می‌پذیرفت. فدراسیون‌های معتبر در دنیای والیبال خیلی او را قبول داشتند. از این گذشته او یک روانشناس به تمام معنا بود. بچه‌ها با او خیلی راحت بودند. شاید باور نکنید اما خیلی‌ها از جمله خود من خصوصی‌ترین مسائل زندگی‌مان را با ولاسکو در میان می‌گذاشتیم. خود من بارها درباره زندگی شخصی‌ام از او مشورت گرفتم. جالب اینکه وقتی مشاوره‌های او را با روانشناس‌های بزرگ در میان می‌گذاشتم آنها تعجب می‌کردند و می‌گفتند این مشاوره درست را چه کسی به تو داده؟ خب این ویژگی کمی نبود. اگر بخواهم در یک کلام درباره ولاسکو حرف بزنم باید بگویم او برای تک‌تک ما مثل یک پدر بود. همیشه حرف‌های تازه‌ای برای گفتن داشت. نه‌فقط در مورد مسائل فنی والیبال بلکه در مورد نحوه زندگی‌کردن به ما درس‌های زیادی یاد داد. به ما یاد داد که چگونه با بازیکنان رده‌های پایه برخورد کنیم و حساسیت او درباره احترام گذاشتن ما به یکدیگر خیلی برای ما جالب بود. به‌خصوص درباره ارتباط و احترام به دیگران خیلی چیزها به ما یاد داد و حتی ساعت‌ها در این مورد وقت می‌گذاشت. 

وقتی این طور در مورد ولاسکو حرف می‌زنی به علاقه‌مندان والیبال حق بده که حتی بیشتر از قبل نگران آینده تیم‌ملی باشند، نظر خودت چیست؟ 
نه، این حرف‌ها برای این گفته می‌شود که یادمان نرود با چه مربی بزرگی کار کرده‌ایم. باید قدردان او باشیم. اما با همه این حرف‌ها باید بگویم که والیبال ما در مسیر درستی قرار گرفته است. زمانی والیبال ما در جایگاهی بود که نیاز داشتیم قدرت‌های برتر والیبال جهان با ما بازی کنند اما امروز به جایی رسیده‌ایم که آنها از ما بازی دوستانه می‌خواهند. 

نظر تو درباره برناردی چیست؟ 
برناردی یک مربی جوان، با‌انگیزه و باهوش است که به نظرم می‌تواند راه ولاسکو را ادامه دهد. به هر حال بازیکن قرن است و حضورش در تیم‌ملی ما می‌تواند روزهای خوبی را برای‌مان رقم بزند. او شاگرد ولاسکو بوده و من اطمینان دارم که از پتانسیل‌های والیبال ما به خوبی بهره خواهد برد. 

آیا در صورتی که برناردی از شما دعوت کند به تیم‌ملی برمی‌گردی؟ 
من خداحافظی رسمی داشتم. وقتی خداحافظی کردم خیلی‌ها گفتند کار خوبی کردی که در اوج خداحافظی کردی و خیلی‌ها هم گفتند می‌توانستی با تیم‌ملی ادامه بدهی. فعلا اجازه بدهید درباره بازگشت به تیم‌ملی حرف نزنیم. امیدوارم تیم‌ملی با برناردی روزهای خیلی خوبی را تجربه کند و باز هم شاهد موفقیت‌های تیم‌ملی والیبال در عرصه‌های بین‌المللی باشیم.